بیماری پارکینسون و درمان آن Can Be Fun For Anyone

بیماری پارکینسون و درمان آن Can Be Fun For Anyone

Blog Article

درمان پارکینسون هنوز به طور قطع پیدا نشده است؛ اما داروهای زیادی وجود دارند که برای کنترل این بیماری مغز و اعصاب مفید هستند. در این زمینه می‌توان از لودوپا، آمانتادین، بی‌پریدن و سلژلین استفاده کرد.

همچنین ، در این مرحله ، افراد مبتلا به پارکینسون ممکن است دچار سردرگمی ، هذیان و توهم شوند.  این عوارض بیماری در مراحل بعدی نیز می تواند شروع شود.

ورزش و تمرین بدنی از التهاب موجود در مغز کم می کند. از آن جایی که بیماری پارکینسون، اثرات منفی می گذارد بر روی ذهن و حافظه، ورزش و تمرین بدنی اهمیت زیادی پیدا می کند.

نوید مرتضوی گفت: ۷ دی , ۱۴۰۰ در ۷:۲۷ ق٫ظ از آقای دکتر به خاطر راهنمایی هاشون تشکر میکنم.

به طور کلی جهت درمان بیماری فلج لرزان ، شیوه های درمانی مختلفی مورد استفاده قرار می گیرند. اما از آن جا که این بیماری فرآیند پیشرونده ای دارد و به صورت تدریجی منتج به کاهش عملکرد فرد می گردد ، درمان زود هنگام آن جهت کنترل و پیشگیری از سیر پیشرونده بیماری بسیار حائز اهمیت می باشد.

  اگر علائم پارکینسون را تجربه می کنید یا اگر مبتلا به این بیماری تشخیص داده شده اید و به دنبال راه های جدیدی برای مدیریت این بیماری هستید ، با پزشک خود مشورت کنید.

بیماری پارکینسون با علائم اولیه مانند کند شدن حرکات، خشک شدن دست ها و پاها و اختلالات گفتاری ظاهر می شود. برای پیشگیری از این اختلال، راه حل هایی وجود دارد که به بررسی آن ها می پردازیم.

بیماری پارکینسون معمولا به‌طور ناگهانی ظاهر نمی‌شود. علائم اولیه ممکن است خفیف باشند. فرد ممکن است احساس بی‌قراری یا خستگی کند؛ در دست‌ها یا دیگر قسمت‌های بدن احساس لرزش خفیفی کند یا ایستادن برای او دشوار شود؛ تکلم حالت آرام و مبهم پیدا کند یا دست‌خط او درمقایسه‌با قبل متفاوت شود و کلمات را ریزتر بنویسد.

یا فلج لرزان ، پس از آلزایمر دومین بیماری مهم جهان می باشد. این بیماری، به معنای مرگ و اختلال عملکرد سلول های عصبی یا نورون‌ ها می باشد. نوعی اختلال پیش رونده سیستم عصبی مرکزی است و روی سلول های عصبی مغز تولید کننده دوپامین تاثیر می گذارد.

کلیه مطالب صرفا جهت آگاهی بخشی است و جنبه تشخیص و درمان قطعی ندارد. در صورت نیاز به هر نوع تشخیصی به پزشک گوگوش و بیماری پارکینسون مراجعه کنید.

افراد مبتلا به پارکینسون ؛ به منظور پیشگیری از عدم فعالیت ، به ورزش کردن نیاز دارند. حرکت کردن ، حرکات کششی و ورزش کردن ؛ می تواند به پیشگیری از تاثیرات ثانویه از قبیل موارد زیر کمک کند :

تالاموتومی: نتایج پژوهش‌ها نشان می‌دهد رعشه‌ها حاصل وجود مشکلاتی در تالاموس هستند. در این روش جراحی، بخشی از تالاموس تخریب می‌شود تا از رسیدن لرزش‌ها به عضلات جلوگیری شود.

برخی از بیماران نیز یبوست را عامل آزردگی خود می دانند. برخی رعشه دائمی دست‌ها را دلیل آزردگی خود از این بیماری عنوان می کنند. لذا متناسب با نگرانی‌ های بیمار ، برنامه درمانی مناسب ارائه می گردد.

پارکینسون به طور قابل توجهی بر کارهای روزانه در این مرحله تأثیر می گذارد، اما افراد همچنان می توانند آنها را به پایان برسانند.